Dostałam ostatnio od jednej z Was takie pytanie i spieszę z odpowiedzią! Na pytanie „jak uczyć się słówek” odpowiadam: uczcie się całych zdań!
W tym wpisie chciałabym przybliżyć Wam metodę nauki języka poprzez zapamiętywanie gotowych zdań-szablonów. Uważam ją za jedną z najskuteczniejszych, jeśli chodzi o płynność mówienia
i nie tylko.
Dlaczego uczenie się samych słówek nie ma sensu?
Wyobraźcie sobie, że zaczynacie się uczyć nowego języka. Znacie już kilka słówek po angielsku, które zapisujecie sobie w notatniku wraz z tłumaczeniem ze słownika. Oto one:
for = dla, za, z okazji, przez
sorry = przepraszam, zawiedziony
to be = być
I = ja
late = późno, późny, spóźniony, były
Możemy mieć je wyryte na blachę. Aby jednak stworzyć z nich zdanie „Przepraszam za spóźnienie”, musimy po kolei przeanalizować jego budowę.
Zaczynamy od „I” (co nie jest oczywiste, bo po polsku podmiot może być domyślny). Musimy wiedzieć, że „przepraszam” to po angielsku „to BE sorry” (nie jest to dosłowne tłumaczenie), zatem następnie przechodzimy do odmiany czasownika „to be” przez osoby i mamy „I’m sorry” – początek zdania za nami!
Aby udało nam się dalej poprowadzić to zdanie, musimy wiedzieć, że słówko „sorry” łączy się z „for”, a następnie, że po „for” trzeba dać czasownik z końcówką „-ing”. Na koniec pogłowimy się, czy powinno być „late” czy „lately”.
Osoby o niższym poziomie szukałyby zapewne angielskiego słówka „spóźnienie”. Przy odrobinie szczęścia budujemy poprawne zdanie:
„I‘m sorry for being late”.
Zmęczyłam się, a Wy? Na każdym etapie mogło nam zabraknąć potrzebnej wiedzy lub mogliśmy nie być świadomi pewnych zasad lub wyjątków. Proces analizy zasad gramatycznych jest męczący, czasochłonny i może zaprowadzić nas donikąd. Właśnie przez takie „tłumaczenie w głowie” duża rzesza uczących się obcych języków ma problem z płynnym wypowiadaniem się i stosowaniem kalek.
„Znam dużo słów i znam zasady, czemu zatem mi nie wychodzi i wciąż dukam?” Gdy poproszę Was z kolei o zapamiętanie zdania „I‘m sorry for being late”, gdy się spóźnicie, Wasza głowa od razu podsunie Wam gotowe do użycia poprawne zdanie – wystarczy, że je wypowiecie.
DODATKOWO
Gdy będziecie chcieli przeprosić za to, że krzyknęliście, macie już gotowy szablon. Wystarczy, że podmienicie czasownik
i powiecie:„I‘m sorry for yelling”. Bez potrzeby ponownego budowania zdania od zera (tłumacząc często słowo za słowem w swojej głowie).
Wciąż nieprzekonani?
Wyobraźcie sobie, że macie do wyboru poznać 100 gołych słów po japońsku lub kilkanaście gotowych zdań z zakresu pytania
o drogę, zakupów w sklepie, meldowania się w hotelu, kupowania biletów. Co według Was będzie bardziej przydatne, aby skomunikować się podczas wyjazdu?
Tak, wiem, prawidłowa odpowiedź to Google Translator 😉
Uwaga!
Uczenie się całych zdań NIE ZNACZY, że nie ma sensu poznawanie (na którymś etapie) zasad gramatycznych lub pojedynczych słów. Że cała nauka ma się opierać jedynie na wyrytych zdaniach.
Jednocześnie: Uczenie się na początku samych słówek – tak jak często uczone są nasze dzieci – według mnie nie ma sensu, bo
z samych słówek (głównie rzeczowników) nikt nie stworzy poprawnego zdania! Tym bardziej nie znając zasad gramatyki.
Dlaczego zatem nasze dzieci są uczone słówek?
Bo nikt nie oczekuje od nich mówienia. Od wielu lat słyszymy z wielu stron, że głównym celem zajęć angielskiego dla dzieci jest „osłuchanie się z językiem”, o czym już pisałam na początku tego e-booka. Osobiście stosowałam metodę nauki całych zdań na każdym etapie nauki, także już na studiach językowych. Dlaczego?
Dzięki uczeniu się słów w zdaniach:
-uczymy się od razu kontekstu, w jakim słowo może zostać użyte;
-uczymy się, jak dane słowo „zachowuje“ się w zdaniu (z czym się łączy, jak się odmienia);
-zapamiętujemy szablon, dzięki któremu w spontanicznej mowie „wskakuje on” automatycznie i potrafimy wykorzystać nowe słowa w praktyce.
Thank you for coming to my TED Talk.
Spróbujcie, a być może zastosowanie tej metody okaże się przełomem w Waszej nauce języka i płynnym mówieniu.
